انتظار فرج و آرزو و امید و دلبستن به آینده دو گونه است: انتظاری که سازنده و نگهدارنده است، تعهدآور است، نیرو آفرین و تحرکبخش است، به گونهای است که میتواند نوعی عادت و حقپرستی شمرده شود؛ و انتظاری که گناه است، ویرانگر است، اسارتبخش است، فلج کننده است و نوعی ((اباحیگری)) باید محسوب گردد...